Tęcza na dłoni...

- Jaki kolor lubisz najbardziej? 

- Hm, bardzo trudne pytanie. 

Nie mogąc się zdecydować zrobiłam tęczę. Tęczowa bransoleta kojarzy się z latem 

i pasuje do wielu ubrań. 

Najbardziej do jednolitych sukienek. 

Polubiłam ją.

A Ty jaki kolor lubisz najbardziej?

Pozdrawiam letnio i upalnie, do następnego!

Cudny dzień...

Wysiedliśmy na parkingu zalanym słońcem. 

Dzień był cudny, słońce, błękitne niebo, 

po którym płynęły białe obłoczki jak z waty cukrowej. 

To był początek naszej niedzielnej, pieszej wycieczki w Dolinie Baryczy. 

Nasi Przyjaciele, my i nasz pies. 

Najpierw obejrzeliśmy parowóz kolejki wąskotorowej, uroczy budynek stacyjki, 

potem już w drogę. 

Szliśmy przez zieloność prowadząc miłe pogawędki i śmiejąc się co chwila. 

Piękne widoki, chłodny cień, kilkusetletnie drzewa i stawy obok. 

Od komarów i gzów opędzaliśmy się gałązkami, inaczej się nie dało -  jedyny minus naszej wyprawy. 

To był świetny dzień, takie chwile się pamięta. 

Krótkie momenty - ciasto z wiśniami nad stawem, rozłożysty stary dąb tuż nad wodą, motyla, ważkę, gęganie dzikich gęsi w oddali.

Życzę Wam samych cudnych dni...

Do następnego :)

Tylko dla nas - dziewczyn :)

Tak sobie myślę, i pytam - dlaczego tak lubię te kolorowe sznurki, kamyczki, koraliki, różności...?

Wpadła mi do głowy taka myśl, 

może odpowiedź - pamiętacie jak w dzieciństwie robiło się sekrety - widoczki. 

Trzeba było wykopać mały dołek w ziemi, poukładać w nim ładnie różne rzeczy np. kwiatki, kamyczki, kapsle, kawałek tasiemki lub drewienka, koralik albo szklaną kulkę, co tam akurat było pod ręką, a nadawało się.  Wszystko to trzeba było nakryć szkiełkiem 

i przysypać warstwą ziemi, tak żeby nikt niepowołany nie odkrył naszego sekretu.

 Robiłam je z przyjaciółkami.

 Zawsze były bardzo dopracowane, nie wkładałam byle czego, tylko coś, co było ładne, albo dziwne, albo pasowało kolorem lub kształtem. 

O sekrecie wiedziałyśmy tylko my - wtajemniczone dziewczyny, przyjaciółki z podwórka. 

Po co te tajemnice, komu one potrzebne, takie głupotki kolorowe? 

Nam były potrzebne, były bardzo ważną dziecięcą sprawą, ślicznym małym sekretem wyłącznie dla nas dziewczyn. 

Były niepowtarzalne, tylko nasze i sprawiały radość. 

Moje sutaszowe prace są bardzo podobne do sekretów z dzieciństwa. 

Małe przedmioty, kolorowe, jedyne takie 

i tylko, albo aż dla przyjemności tworzenia. Tylko dla nas - dziewczyn :)
Oto mój ostatnio stworzony sekret - bransoleta.

W zieleniach i turkusie, bo tak lubię.

Pozdrawiam ciepło wszystkich Zaglądaczy 

i życzę cudownego weekendu, do następnego!

♥

Moja pierwsza...

Zrobiłam ją, to moja pierwsza. Bardzo lubię bransoletki, szczególnie w lecie miło jest mieć na ręce coś małego i ładnego. 

Szczególnie lubię takie, które są niepowtarzalne, nie ma takiej drugiej. 

Mam różne: ze srebra, z kamieni, z rzemienia, z niteczek. 

Teraz mam sutaszową, niepowtarzalną 

i własnoręcznie zrobioną. 

To takie miłe uczucie, nauczyłam się, poćwiczyłam i zrobiłam, a teraz będę ją nosić
 ... z dumą, a co tam...

Pasuje mi do wielu ubrań :)

Koniec przechwalanek, życzę Wam bardzo miłego weekendu i duuużo słońca.

Wujek...

Wujek Mietek, mąż mojej cioci, kuzyn mojego taty, wojskowy starej daty, wyprostowany, zadbany i zawsze z wielkim poczuciem humoru. Bił z niego spokój i opanowanie. 

Pamiętam takie lato, miałam może dziesięć lat, we Wrocławiu odbywała się wystawa kwiatów. 

W różnych miejscach miasta, w galeriach, klubach, salach domów kultury prezentowano bukiety kwiatów. Wujek zabrał mnie na tę wystawę. Chodziliśmy i oglądaliśmy zachwycające kompozycje ułożone z róż, goździków i gerberów.  

Były lata osiemdziesiąte, przaśność królowała i szarość, a tu takie cudności. 

Bukiety zachwycały mnie - różnokolorowe, przepiękne. 

Nigdy już później nie widziałam takiej wystawy, ani takiej ilości kompozycji kwiatowych. 

Potem zjedliśmy duże lody w kawiarni na Świdnickiej, w miejscu gdzie teraz stoi Solpol. 

Pamiętam ten dzień, choć minęło już ze trzydzieści lat. I choć z wujkiem chodziłam w różne miejsca, najbardziej kojarzę go ze świętem kwiatów.

Był bardzo chory - odszedł wczoraj, 

cicho i spokojnie zgasł.

Co robi człowiek...

Co robi człowiek w sytuacji 

a) posiadania urlopu, 

b) wyjechania małoletniej pociechy? Teoretycznie może leżeć do góry brzuchem, myśleć o niebieskich migdałach nie przejmując się zbytnio prozą życia. 

Co robię ja?  

Robię wielkie sprzątanie. 

Trzeba mi tego posprzątania, poukładania 

i wyczyszczenia. 

Zwykle duże sprzątania czynię na początku urlopu i potem już jest tylko lepiej. 

Sprzątam już drugi dzień i końca nie widać, liczba worów do wyrzucenia rośnie, rośnie też mój niepokój wszak pod domem pojemników do segregacji brak ba! jakichkolwiek pojemników, nawet do niesegregacji brak, a mi góra worów rośnie! Zasypie mnie jak nic. 

Perfekcyjna Pani Domu byłaby ze mnie dumna, to pewne. 

W przerwach dziergam biżuterię, żeby ładnie wyglądać po sprzątaniu ;) Wszak kobieta elegancka jest elegancka w każdych warunkach - no nie? 

Tą jakże piękną sentencją żegnam się prezentując kolczyki dedykowane tej właśnie grochowej sukience.

Do następnego!

P.S. Wbrew temu, co myślą niektóre moje blogowe koleżanki, nie sprzątam w groszkowej sukni i biżuterii ;) Mam na dłoniach rękawice gumowe wprawdzie, ale w miętowym kolorze, który jak wiadomo na topie jest :)
Buziaki :)